Sarığımdan akan kanların,
Çetelesiydi yüzümdeki her çizik!
Rüyalar tanrısı hep güzel düşlerini sunmadı bana!
Gözyaşımın açtığı çukurlar gamzelerimden daha da derin.


Yetmedi gücüm,
Sevmeye hiç kimseyi...
Ellerimi tuttuğunda,
Hep bir ağrı hissettim kasıklarımda.
Ne çok dövüldüğümü anımsadım,
Geçmişe çakılı kalan anılarımla.
Felçli bir kitabın açılmaya korkan bir sayfasıydım,
Yetmedi gücün,
Açtıramadın!
Yalandan erdemlere boyandı beden,
İçimden kaynağı belirsiz bir su sızdı,
Gök gürültülü ve sağanak yağışlı!
Gözüpek yalnızlıklarım vardı
Örste büyüttüğüm delimsi duygularım.
Kendi göğüme yıldız,
Kendi yüreğime kale,
Kendi ecelime cellat oldum!
Tanrı bana gülsuyunu sunar diye bekledim..
Yetmedi bu kez gücü,
Gülsuyunu sürünemedim!
Güreş tuttum meleklerle,
Ve hepsinden daha melektim!
Aynada ki aksimden,
Daha da aksi!!!
Ağlamayı unuttuğum günden bu yana,
Boyuyorum kirpiklerimi,
Biliyorum artık hiç akmayacak rimellerim,
Rujum hiç bozulmayacak,
Özenle tarayacağım saçlarımı her gece,
Ve yatağıma girdiğimde,
Hayal etmeyeceğim hiçbir şeyi.


Sarığımdan akan kanların,
Çetelesiydi yüzümdeki her çizik!
Gözyaşımın açtığı çukurlar gamzelerimden daha da derin,
Yetmedi gücüm,
Sevmeye hiç kimseyi!
Rüyalar tanrısı hep güzel düşlerini sunmadı bana!
Cennetin külleriyle uyutuyorum şimdi kendimi.
Meleklerden bile melektim oysa ki!
Uyutuyorum artık,
Kendimi...