1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
937
Okunma
Diz çöktüm önünde tüm olmayışların,
Artık kim ne dese kulak asmıyorum.
Kendimi asıyorum rüyalarda;
Her gece bir intihar şiiri yazıyorum yokluğunda!
Hayata küsüyorum,
Hayatı kusuyorum kuytuluklarda.
Sanki aynalarda yansıyan ben değilim,
Kim bu yalnız başına ağlayan;
Kim bu gittikçe çirkinleşen hatıralarda?
Diz çöktüm önüne tüm fotoğrafların,
Kimi görsem sen sanıyorum.
Usanıyorum kendimden her yalnızlıkta;
Seni arıyorum sokak sokak,
Bulmaktan öyle uzağım ki!
Sanki yer yarıldı içine girdin,
Kim çaldı seni benden,
Kim kopardı ellerimden tam benim olacak derken?
Cevap Yaz