Kokusu hala burnumda,
Sırnaştığım sarmaşığın.
Bir gözüm ebe
Diğeri,
Kapıcı Osman,

(Eşek sıpaları çıkın diyorum bahçeden! )

Bir şey değil,
Gazoz kapaklarım dökülüyor kaçarken...

Çocuk olmak zor iş,
Mızıkçı bir gülüş sokağı.
Nerde bir sevinç,
Gözlerin kan çanağı.
Çocuk olamam belki bu kafayla.
Unutmuyorum babamın aldığı su tabancasını.
Bir de ardından yediğim o dayağı...

(Yalvarıyorum eşek sudan gelsin artık!)

Düşündüğüm de,
Bir şamar gibi duruyor hayat,
Sığmak istemiyorum kabına.
Ömrün yarısını soludum da ne oldu?
Şimdi acının kolyesini taşıyorum boynumda,
Bir de resmini koynumda.
Her sese çığlık oluyor dilim.
Geceye mermi gibi düşüyorum,
Sis dağılmadan,
Damatlıklarını giyeceğim hüznün.

( İnanmayın! Tanrının kağnısını süsledim)

Yaşlı ve kimsesiz bir mezar şimdi gönlüm,
Ağır aksak gıcırdıyorum,
Yolları uzun nasılsa şu ömrün...

Yedi nisan iki bin yedi...
...Erdoğan Ateş