Can diyor,
—Haber verin’
Bağırıyor şair,
Yüreği militan, ensesinden yaralı
—Koşun eli kalem tutan...’
Sesine kimlikler asılıyor,
İlmek ilmek ilikleniyor hayat gözlerinin önüne.
Can diyor;
—bu gece hüzne dizilecek şehrim’
—Cümle, cümle edilip
—Bir de şiir asacaklar boynuna... (Erdoğan Ateş)

Ya,
Gözlerinde emekleyen
körpe intihara ne demeli can!
Alaz alaz yüreğini görürüm
Bir de
Yüzünün
Soğuk demirlerinde.

Korkarım,
Kalleş bir şehre kurban gideceksin.
Şimdi,
Hangi eli kalem tutan kaldırıp da başını
Ağrıyan yanlarından yakar ağıtını.
Hangi şiirlerde geçer felaketin
Ya,
Ayaklarının dibinde uluyan
İhanete ne demeli... (Kırkikindi)

Korkma! Can...
Bu şehir ayaklarından asılacak!
Az sonra felaketi olacağım kalleşin
Bin ağıt yetmeyecek ummana.
Ağlayacak şiir yıkılacak ihanet... (Erdoğan Ateş )



Çok değerli kalem dostum KIRKİKİNDİ... Dört Nisan 2007