yaşamak,
karlı bir havada
yürümek gibidir
istemesek de bir gün her şey silinir
vardığımız yer
olmak istediğimiz yer değildir çoğu zaman
kayıbızdır

ama -dedi- yaşamak,
boynumuzun borcudur
geride çıplak izler bırakarak


mutluluk,
gözlerinin salıncağında sallanmaktır
korkusuzca


düşmek,
seni seveni de sevmektir

ve omuzladığında akşam yemeğini karınca
-bir canlı doyacak bugün, deyip,
gülmektir

irade -dedi-
tek başına dibi delinmiş bir denizdir
dibi delinmiş bir deniz bardakta su bile değildir

sevmek,
koşsun için balıklar
denizin dibinde kuru toprak olmaktır

şefkat -dedi-
yüce bir dağın ağarmış saçlarına
eğilerek dokunmaktır


kışın ortasında açılmış bir gül -dedi-
doğanın hafıza kaybından başka nedir ki?

(bir de gülün azmi)