ellerini ıslatmadan dokunabilirdin
ıslak çam ağacının rüyalarına
her sabah bahar gelmişçesine
yaralarını içine ilikleyip
hikayeler açardın

ikiye bölünen yolun sonunda ayrılırken biz
bir başka ikisi buluşur
ve son kez göz göze değdiğimiz ana
bayraklarını dikip
yürürlerdi geçmişimize

çok düşündüm sonra
nükseden bir aşkı avutmayı
yaz dedi tanrı ilk emrinde
bileklerin bilir

I. _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ II.
dört ayağı alçıda sandalye _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ yatalak
dört mevsim emziren güneş _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ sütü kızıl bir anne
dört kutsal defter _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ kağıt uçaklar

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ şakacıktan öldürüyor
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ leylekleri
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ göç yollarına döşediğim mayınlar


geride
imge niyetine birkaç anı
ve uzun namlulu dizeler bırakıp
sürülmesin diye izim
12’nci yaşımdan 13’üme
tünel kazarak geçiyorum

ağır ağır kapanıyor perde
son kehanet de gerçekleşti
bileklerim bilir