İbrahim’i yakamaz "serin ol" emri ile
Nemrut’un nârı söner Yaradan’ın aşkıyla
Cezbeye tutularak Mevlana gelir dile
Pervane gibi döner Yaradan’ın aşkıyla

O yürekte bahçenin gülleri solmaz elbet
Bülbülü lal kesilip vadesi dolmaz elbet
Böyle yüce sevginin olmazı olmaz elbet
Su yanar ateş donar Yaradan’ın aşkıyla

Nefsini köreltmeyen gözyaşını içerken
Vaktin miadı dolar "hep" geç olur "hiç" erken
Bir iğne deliğinden deve bile geçerken
Karınca fili yener Yaradan’ın aşkıyla

İnsan eğer insansa hakla dolanı sever
Ne zulme meyil verir ne de yalanı sever
Şucu bucu ayırmaz yaratılanı sever
Tevazusunda yanar Yaradan’ın aşkıyla

Kıyamet koptuğunda varılacak mahşere
Şefaatine mazhar olmak muştu beşere
Adı güzel Muhammed anıldığın her yere
Misk-i amberler siner Yaradan’ın aşkıyla

Sonsuz merhametine nail olan paklanır
Hamza’yı şehit eden Vahşi bile aklanır
Menzile varmak için yeryüzü ayaklanır
Gökyüzü yere iner Yaradan’ın aşkıyla

Her nefesin hesabı kaplayınca fikrini
Nedamet duygusuyla yüceltecek zikrini
Alnı secdede kalan kâfi gelmez şükrünü
"Rahman" adına banar Yaradan’ın aşkıyla

Güneşi aydınlatır benliğindeki fanus
"Seni gerek" diyor ya özünde saklı Yunus
Kısır döngü içinde kuruyorken okyanus
Damlada suya kanar Yaradan’ın aşkıyla

Cananı canı beller yarasına em sürüp
Küslüğe fırsat vermez gurura duvar örüp
Seven ki sevdiğini gönül gözüyle görüp
Sevda diliyle anar Yaradan’ın aşkıyla

İsmail Koray Şimşek