4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1294
Okunma
Yapaydır ışıkları
Sanki içi fosilleşmiş insandır
Kimi zaman buz, kimi yaslı
Ürpertir ruhunu acımasız
Perde perde karanlığı…
Bir bakıştır içinde yürüyen
Duvarından sarkan sarmaşıktır
Geceyi gündüzü kovalayan..
Yolunu almış, su yoludur ince sızan
Dağları oyan boşluktur akis yapan…
Sevda yağar o bilinmezde
Ayrılık kokar nemli havada
Tiz çığlık olur iki başlı yolda
Belirsizlik yaşanır o karanlık mahzende…
Belki de yaşanır kısacık ne anlar
Ruhlarda derin izlerde..
Açtır sevgi oysa;
Buluşmaz o kısacık boşlukta…
Bir tüneldir yaşam gizleri sığdırdığımız...
Yelinle karanlığınla aydınlığınla
Duvarlarına aşkımızı yazdığımız..
5.0
100% (1)
Cevap Yaz