seni anlatıyorum aslında sen bilmiyorsun
yazdığımda okuduğumda yaşadığımda
duymuyorsun kayaya vuran dalga sesinde
sana sesleniyorum
uzaktan geçen gemilerin yelelerinden

sana sesleniyorum martı çığlıklarında
duymuyorsun
seni anlatıyorum aslında görmüyorsun
açan her çiçekte
sana sesleniyorum bir kelebeğin dokunuşuyla
üzerine konan her arının vızıltısıyla
lakin duymuyorsun

saçına dokunan rüzgar bendim oysa
uzak iklimlerden kopup gelen
düşen her yağmur damlasında
seni arayan buluttum doyasıya

sana sesleniyorum duymuyorsun biliyorum
ama yinede çöl yalnızlığını taşıyorum sırtımda
ayışığı biriktiriyorum göz çukurlarımda
hasretin kızgın pompeiden dökülen lav olmuş
ah içimin volkanlarında besliyorum
aşkın en ihtiraslı halini

seni özlüyorum bilmiyorsun
denizlere döküyorum kalbimin ateş tuğlalarını
seni anlatabilmek için yazılmış tüm aşk kitapları
okudum anladım anlatamadım kendimi
leylayı tanıdım Aslıyı Züleyhayı
ondan da öncesi varmış öğrendim
yaktım kendimi zeüsün küllerinde
dağ gibi benliğimi delmek için Ferhatı çağırdım
tuttum kendimi çöllere attım Mecnunla tanıştım
kör kuyuların Yusufu oldum
bitirdimm kendimde olanı
yetinmek bir lokma bir hırkayla
aşk yoksa neye yarar
bilsem gözlerin yalnız bana bakıyor

04/04/2009
Orhan Bektaş