4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1741
Okunma
Nazım Hikmet Ran 1902-1963
Dörtnala gelip Uzak Asya’dan
Akdenize bir kısrak başı gibi
uzanan bu memleket bizim.
Bilekler kan içinde,
dişler kenetli, ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benzeyen toprak, bu cehennem, bu cennet bizim. Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın, yok edin insanın insana kulluğunu,
bu davet bizim...Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi KARDEŞÇESİNE,
bu hasret bizim...
sen mavi gözlü dev
üzerinde eski bir
elbisen
kirletilmemişliğinle
bu Kâbuslu gecelerde
özleminle
umudunla
seyre dalarken
elimde kadehimle
yarınlara umutsuz
bakarken sen
sen mavi gözlü
ölüme inat yürüyen dev
gidin dünyama ansızın
ıssız ve kimsesiz
çaresiz ve sensiz
yazmayı öğrendim
senin için yazmak
doğruyu dile getirmektir
bilirim
yalan işlemedim
bıraktığın kumaşa
haini gizlemedim
vurdum şakağından
sen
sen mavi gözlü dev
girdin dünyama
yazmayı öğrendim
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz