1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1708
Okunma
seni ilk gördüğümde anladım
ve sonra içten içe ağladım
umutlarıma şekil verdiğim
sadece bana ait tek odalı dünyamdan
özgürlük dağıtmaya
çalışırkrn seni görmüştüm
ilk defa dışarı adım attım
ve yüzünü gördüm
memleketim gibiydin
hertarafın çatlaklar içinde
ellerin nasırlı
gözlerin yorgun öfke ve nefret dolu
sevgiyede yer ayırtmıştın besbelli
tebessümle gülmeyide eksik etmiyordun hani
göz pınarlarında oluşturduğun deniz
öylesine büyüktü’ki
ürktüm
boğulmaktan korktum
ve simdi benimde ellerim nasırlı
benimde koynumda çocuğumu
almaya hazırlanıyorlar
göğsümün birini
ve siyah perdelerini ortüyorlar
memleketime
ellerimde çakıl taşları
belki vurulurum
ama savaşırım senin gibi
kadın
koynumda çocuğumun acısı olsada....
yüzümde çatlaklar
ellerimde çakıl taşları
Cevap Yaz