ŞIRNAK’TAN

Yeni bir gün, yeni bir gece.
On dört haziran 2008 yazı.
2008 ‘in Haziranı , Haziranın ön dördü.

Şırnak tepelerinde vurdular beni.
Cesedimi köpeklere attılar.

On dört haziran 2008 yazı.
1982 de doğdu.
Yaşadı her insan gibi ,
Didindi, sevdi, sevildi.
Emin Oğlu Kadir Cesaroğlu.

Şırnak dağlarında vurdular beni kahpecesine.
Cesedimi ;
Cesedimi köpeklere attılar.
Kancık köpeklere.
Dövdü , dövüldü.
Şırnak tepelerinde öldü.
Allah Rahmet eylesin.
Fena insan değildi.
Özledi , özlenmedi.
Şırnak tepelerinde serdiler cesedini,
Yabani nanelere , ısırgan otlarına.
Ruhunu sattılar şeytana.
Attılar soğuk dağ ırmaklarına.

Bir gündü özlediği.
Bir seldi sevdiği.
Kavuşamadan , kahpecesine vurdular.
Bir ölümdü garip , aciz , kahredici.
Ağlamadı kimse ardından.
Günlerce yağan yağmurların,
Çatlaklarında yatan , fotita parçalarından başka.

Bir ilk bahar akşamı, sıcak yatağımızda , başın omzumda her zamanki
yerinde.
Ellerim saçlarında ,
Gözlerin mahmur Çubuk şarabından.
Hayyam kadar mesut ,
Onun kadar mutlu .
Dudakların dudaklarımdayken söylemiştin bana.
Çok muhabbet, tez ayrılık getirir diye.
Gülmüştüm.
Aptalcasına.
Çocukçasına.

Vurdular beni Şırnak dağlarında ,
Sessiz , yalnız , sensiz.
Gömülmeden gömdüler.
Kefensiz , tabutsuz.
Ben benlikten çıktım ,
İçim boş , kalbim boş sensiz.

Tüfekler çatılır tarlalarda.
Tüfek yağı , kızgın güneş altında, kokar buram , buram.
Kırıkkale 1941 ,
7.65 Piyade tüfeği.
Kaç sefer okudum.
Kaç sefer heceledim.
Güldüm , Üzüldüm.
Senden gelen bir mektupmuşçasına.

Bir ağaç.
Bir toprak ki nemli.
Islak , gebe.
Bir şehir ki canlı.
Bir şehir ki sessiz.
Bir insan ki mutlu,
Bir insan ki bitkin, hasta.

Tüfekler çattılar Şırnak tepelerinde.
Elimde çomak , toprakta evler çizerim.
Bahçeler , çocuklar , mutluluklar çizerim.
Bir böcek yürür üstlerinde,
Art ayakları ince bir çizgi yaparaktan bahçemizde.
Çizgileri eker biçerim.
Başaklardan ekmek ,
Bağlardan şarap yaparım düşlerimde.
İçer, sarhoş olurum.
Namlumun ucunda, seni bulurum sırma elbiselerinle.
Dipçiğinde kalbimin acısını,
Tetiğinde , yıpranmışlığını.

Yürürüz saatlerce.
Kuru topraklar , yeşil otlar , bataklar.
Birden bir emir:
Pusu ,
Yaaat.
Etrafımda kuru otlar.
Sert toprak göğsümde.
Parmağım tetikte.
Ani bir yanma şakağımda.
Kızıl ırmaklar akıyor boynuma.
Seninle evdeyim.
Güneş bir alev ,
Güneş bir od.
Terler damlıyor gözlerime ,
Tuzlu , buğulu.
Seninleyim gönlümce.
Sevişmekten yorgun düşmüşüz .
Vücudunun sıcaklığı hala üzerimde.
Nefes , nefeseyiz.

Şırnak tepelerinde vurdular beni.
Kahpecesine.
Cesedimi ,
Cesedimi köpeklere attılar.
Kancık köpeklere.
Dövdü , dövüldü.
Sevdi , sevildi
Şırnak tepelerinde öldü.
Emin oğlu Kadir Cesaroğlu.

Atila Bozoğlu – Eski Foça

Not: Foça Komando Tugayından güney doğuya gidip de dönmeyen dostlarıma ithaf olunur.