PAOLA
Öylesine,
Birden bire…

Gümbet sahilinde gün batıyor.
Güneş kıpkızıl ufukta.
Ağır ağır alçalıyor.
El ele yürüyoruz kumsalda.
Paola’nın yumşak eli avcumda.

Öylesine.
Birden bire….
İki omuzumu kavrıyor.
Gözleri gözlerimde…
Zamanı geldi sevgilim.
Dönmem lazım Floransaya.

Ne olur üç beş gün ver bana Paola.
Yüreğime yedirebilmem lazım bu ayrılığı.
Biliyorum.
Gidersen bir daha gelmeyeceksin.
Fausta Lealinin bir şarkısı çınlıyor kulaklarımda…
Kime be Paola.
Eğer gidersen düşün be sevgilim bir an.
Kime..
Sen olmayınca kime gülümseyeceğim?
Kime anlatacağım dertlerimi…
Kime söyleyeceğim hayallerimi,
Duygularımı rüyalarımı.

Eğer gidersen,
Biliyorum..
Bir daha dönmeyeceksin.
Hissediyorum derinden.
Aramızda her şey bitti.

Ama bil ki Paola.
Seni hep kalbimde saklayacağım.
Dönmeyeceğini bilsemde.
Hayatım boyunca aşkımızı unutmayacağım.
Belki bir gün diye,
Seni hep bekleyeceğim.
Attila Bozoğlu Gümbet – 2018