-Karadeniz Kadınına ithaf-

Yayla kızı aşmış Komsu Bükü’nü
Yorgun düşmüş, zülüfü tel tel olmuş.
Arkasına almış odun yükünü,
Gerdanı ter, yanağı al al olmuş.

Peştamalı.ıslak,saçı sırmalı
Al benekli entarisi yamalı.
Omuzundan bele inmiş mor şalı.
Zayıflamış; bir incecik dal olmuş.

Kollarında derin diken izleri.
Yükü ağır; eğri durur dizleri.
Dinlenecek bir yer arar gözleri.
Yürek yakan bakışı bir hal olmuş.

Çorabı yok; hep su olmuş pabucu.
Nasır tutmuş o minnacık avucu.
Bir tutmuş ki yükü saran dırmacı,
Canı gitmiş; yüzün rengi kül olmuş.

Odun taşır, koyun güder; aman yok.
Oh demeye ayıracak bir an yok.
Bir vefalı yâr sevmeye zaman yok.
Pembe rüya görmeyeli yıl olmuş.

Aşık Çepni halin görür, ezilir.
Dertlerine em olamaz; üzülür.
Anlatamaz; ne söylese az olur.
Kalbi sabır taşına misal olmuş.