İnandım zalime, onu yar bildim.
O, aşkın zehrini, içirdi gardaş.
Ne yapayım bilmem, şaşırdım kaldım.
Ömrümü sonuna, getirdi gardaş.

Bir Allah kuluna, yapmadım kelek.
İnmedi sırtımdan, dert yüklü şelek.
Düşman olmuş, bana vicdansız felek.
Hayatıma isyan, ettirdi gardaş.

Sevmek büyük suçmuş, nerden bileyim?
Akan gözyaşımı, neyle sileyim?
Ne yapayım gayrı, nasıl güleyim?
Gönül sevdasını, yitirdi gardaş.

Başıma dert açtı, sevdanın yeli.
Akar dinmez oldu, gözümün seli.
Acımadı bana, zalim sevgili.
Vurdu prangaya, gezdirdi gardaş

Çaresizim bir şey, gelmez elimden.
Bir türlü anlayan, olmaz halimden.
Kurtulamam gayrı, ben o zalimden.
Beni bu canımdan, bezdirdi gardaş

Mutluluktan yana, testim dolmadı.
Rahat geçinecek, param olmadı.
Maddeden, manadan, bir şey kalmadı.
Kriz vurdu beni, bitirdi gardaş.

Süleyman Göktekin