16
Yorum
0
Beğeni
4,8
Puan
2264
Okunma
Ey şehr-i hüzün;
Hapsetme beni sokaklarına,
Bırak özgürlüğün doyumuna ulaşayım benliğimde,
Bırak beni ki;
Sırf arayıp bulmak için kaybedeyim kendimi
Yine kendi bilinmezliklerimde…
Alsam ceketimi başka hiç kimseye aldırmadan
Ve koyulsam
Sonunun nereye çıktığını bilmediğim yollara.
Gitmeler olsa sadece haritamda,
Dönmek kelimesini daha öğrenmemiş bebekten farkım olmasa yani…
Ya da ne bileyim
Kimliğimi kaybetsem mesela…
Nefes almayı öğrensem sil baştan,
Yürekten bir kahkaha atsam boşluğun en boş kısmına doğru…
Salaş bir elbisenin içinde salınırken
Ayağım tökezlese biraz da içkinin etkisiyle…
Bağıra bağıra söylediğim şarkıya eşlik etmek adına
Savursam saçlarımı diğer tarafa…
Tam da şarkının en tutkulu kısmı başladığında
Fırlatsam elimden kadehi acıların tam göbeğine
Ve binlerce kristal parçasının raks edişini izlesem
Sarhoşluğumun en ince noktasında…
Esmer bir çingenenin ruhunda tanısam uzak diyarları
Onun kadar vurdumduymaz,
Onun kadar umut dolu
Ve
Onun kadar çılgın olsam…
Çingene ben olsam,
Dünya çingenenin olsa,
Herkes dünyanın olsa
Ben de herkes gibi olsam…
Dargın değilim hayat sana
Sadece
Kırgınım biraz…
Evet kırgınım…
Çünkü;
Hiç olayım derken meğer hep yapmışsın beni…
Pelin…
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)
Cevap Yaz