Sormadılar; sende bahar var mı
Bahçende çiçekler açar mı,
Yeşerir mi ellerinde ömür?
Sormadılar!
Avuçlarımdaki kader çizgisini bile
Görmediler!

Benim toprağımda ağaçlar kuru, dallar eğikti
Öyle tomurcukmuş, çiçekmiş, börtü-böcekmiş olmazdı
Çok ötelerden alırdım bahar kokusunu, sormazdım;
Onunla yetinir, onunla tutuşur, aldırmazdım.
Bahar bana gelmezdi, bende bahar olmazdı.

Acının bir diğer adıydı bahar diye bildiğim;
Güneşe çekilen perdeydi, bahar diye gördüğüm
Toprağımın susuz, külümün kıvılcımsız kalışıydı
Bir de yüreğimdeki pırıltının sönüşü,
Büyünün yok oluşuydu!

Sizdeki baharın rengi neye çalardı bilmem ama
Bendeki eylüller, martlar, nisanlar karaya çalardı
Ve yeniden doğardı tek gözlü gecede cemre
Yeniden kavuşurdu umuduna yarınlar.

Beşinci mevsimin ortasındayım şimdi
Ağır bir hüznün bekçiliğinde yanıyor yüreğim,
Soğuk kış gülüşlerine aldırmayan gönlüm
Şu yaralar, şu acılar içinde bahara eriyor.
Nereye baksam bahar şimdi! ...
Her gün doğuşuyla, doğuyorum yeniden...



Rukiye Çelik
10.03.2009 10:40:00