Burkar içimi Eylül
Sonra Ekim
Kasım
Aralık

Hüzün bulmaya görsün bir aralık
Usulca süzülür kapılarımdan…


Yağmurların en grisini yağdırır üstüme.
Öyle tükürük gibi suratıma suratıma.
Ve ben sevmem yağmuru!

Çikolata renkli Mory Kante
ve Sezen Cumhur Önal’ı getirir aklıma,
Sarı yapraklar haşır huşur ayağımın altında.
Yazık çok yazık!
Burkar içimi…


En koşnut zamanında insanın
Bir araba geçer yanından,
ve sinsi gülüşünün altından
“Klink” diye parlar dişi, kullananın
Tüm çamuru üstüne boca ederken.

Kuşlar nerdeler?
Bari sesleri gelse uzaklardan…
Ya bahardan kalma yavru kediler
Büyüyebildiler mi acaba
Nerdeler…

Burkar içimi Eylül
Sonra Ekim
Kasım
Aralık…

Erken yanar ışıklar ve kapanmak bilmez
Yapay bir aydınlık gün boyu
Evinde de rahat yoktur artık.
Gök gürler, bereket dedikleri o şey yağar.
Ve ben sevmem yağmuru!


Kimsenin kimseye selam veresi yoktur.
Herkes bir an önce nereye atacaksa artık kendini,
Oraya atma telaşındadır.
İyice selamsızlar kenti olur Ankara.
Siyahın koyusu olur mu?
Olur!
Ankapkara…

Burkar içimi Eylül
Sonra Ekim
Kasım
Aralık…

Niyeyse daha bir komşu olur komşular!
Bir kaynaşma bir yanaşma…
Yanaş/ma dedikleri kadınları bile
Birden basarlar bağırlarına.
Dedikodu yazdan kalma bir hurafedir artık
Ve o komşular çok severler birbirlerini(!)
Yağmur onların ağzından akan salyalara benzer
Ve ben sevmem yağmuru!


Niye sahtedir dünya?
Ve niye yetmez yıkamaya gücü yağmurun
Bir kentin bütün pisliklerini…

Yağmura yakalandım geçen hafta
Vıcık vıcık, tükürük tükürük
Suratıma suratıma!
Saçlarım kuzu gibi kabardı…

Ve ben ilk defa sevdim yağmuru.

Koştum yağmurda
Yerler cıp cıp ayaklarımda.
Koşarken o kadınları düşündüm.
Salyalarını, samimiyetsizliklerini,
Sonra zevkle çamur sıçratan arabaları,
Kuşları, kedi yavrularını,
Erkenden yanan lambaları,
Selamsızları…

Ve seni…
Elimden tutuyordun, ellerin ıslaktı.
Ellerin sıcaktı…

Ve biliyorum çok alakasız olacak ama
Ben içimden bir şarkı söylüyordum.

Çikolata renkli sanatçı Mory Kante’den

“Yekyekeke nimo ye ke ye ke
Yekyekeke nimo ye ke ye keee…”