Yıl 1980 onun adı Can’dı.
Hatıralarımın arasında hep canlı kalmayı başardı.
Evlerini bizim lojman duvarları bölerdi.
Geceleri siyah rugan ayakkabılarının gıcırtısı duyulurdu,
Hiç yalnız gezmezdi, dudaklarındaki tebessümü bıyıkları gizlerdi.
Onu herkes severdi, ama o en çok beni…..
Birde aysu ablayı severdi, esmer güzeli o ablayı.
Bir ela gözlerine hastayım derdi birde kaşında ki bene derdi.
Küçük sevgilisiydim ben onun,
Her sabah okul öncesi yanaklarımdan öperdi,
Öpücük karşılığında iki goflet hakkım vardı.

Yıl 1981 onun adı Can’dı.
Hatıralarımın arasında hep canlı kalmayı başardı.
O dava peşinde bir delikanlı, sağ parmağında nişan yüzüğü takılı.
Ne sağ elinde tutuğu ölüm makinesinden geçer.
Ne de o ela gözlüden.
Kağıtlar askıda, çeyiz sandıklarından umut saçılır ortalığa.
Siyah damatlık ne de yakışır abime, aysun ablam beyaz tüller içinde.
Gelin arabası kırmızı bir bıyık, arabanın önünde oturttuğumuz bebek,
Babamın Kıbrıs harbinden gelirken bana getirdiği bebek.

Onun adı Can’dı.
Hatıralarımın arasında hep canlı kalmayı başardı.
Hangi soysuzun aklına gelirdi ki pusu kurmak
Düğüne kan sıçratmak, bir mermi sesi gelir sol yandan,
Can abim delikanlı kollarda, gözleri bizlere kilitli.
Kaç geç kız dul kalır ki evlendiği gece ?
Bir namert çıkar namus davasıydı der…
Ama herkes bilir bu dava başka dava.


Yıl 2006 onun adı Can’dı.
Hatıralarımın arasında hep canlı kalmayı başardı.
Ve hala….cüzdanımda saklarım
Düğün günü uğur sayıp verdiğin o parayı.



Neşe ATAY

Can abımı rahmet ile tekrar anıyorum ...