Ölüm oyunu…sahne 2…

Oyuncular / ben ve içimdeki ses…



Saatlerim soluk.....

Yüzümde ilerleyen zamanın çilesi…

Öldürdüğüm zamanlar karşımdalar…

Üşüyorum..!!

Çevremde hafif bir kıpırtı…

Hangi mevsimdir ki bu?

Ansızın yakalayıp bitmeyen bir üşümeye tutuldum…

Rüzgar ölümü fısıldar enseme doğru..

Kaçamıyorum…

………



Uzanmışım boylu boyunca…

Kanım çekiliyor yavaş yavaş…

Ayaklarımdan başladım soğumaya…

Ama içimin yangını bambaşka…

Kim bu ağlayanlar etrafımda…

Ne olur paklayın günahlarımı gözyaşlarınızla…

…………



Ve ölüm…

Son b/ölüm…

Ah günahlarım…

Ah yazgıma çektiğim isyanlarım…

Ah düzenbaz düşlerim…

Ah fikir sancısına düştüğüm anlarım…

Nasıl da dizildiniz karşıma…

Nasıl da unuttum bildiklerimi…

Cezam ne şimdi.?!!!

…………

Düşündükçe nasıl da düştüm kuyulara…

Son sahne/son replik…

Dizlerim üzerinde…

Yüreğim yangınlarda…

Her zerrem titremekte…

Dilim dolanmış birbirine…

Son bir umut:

‘’Af Ya Rahman!!!..........’’



02/03/2009

*REHİN__