az önceydi.
bir sokak lambasını taşlarken çocuklar.
dürbün sesleri eşliğinde.
yanağımda; sol tarfımdakinde bir titreme hissettim.
sanki bir an,
ama,
yalnızca bir an için
sen dokundun zannettim.
sağır insanlar duydu bunu.
şifa bekleyen ağaçlar gibi dalgalanan hava,
nefesimi kesti.

çok olmaya başladı bu bana. sen yokken artık varsın.
ya da ben orda bir yere iletildim.
düm düz bir kaleme tırmandım.
kum saatleri gölgesinde eziyorum artık saçlarını.
yastık biraz daha ıssız oldu.

kan gövdemi aşar,
sen daha yakın,
sokaklarda akan hayat daha budalaca,
ağaçlar daha sevecen,
silüetler unutulur,
kış aramızdan çıkmaz, bahar gelmez,
ortada bir taş bile seni bekler oldu.

hayranıyım ruhumun akisi saçlarının,
ya da işte iki cambaz dudaklarının
ya da işte resim silüeti gözlerinin
ya da işte tarifsiz her şeyinin.
senin.


"gözüyle bakan" herkese teşekkür ederim.