’’Kimse bana yaran olmaz,yar olmaz;


Mertlik hırkasını giydim giyeli.


Dünya bomboş olsa ,bana yer kalmaz;


İnsana muhabbet duydum duyalı...’’


.................
Sevgili;binlerce insan arasından gönül gözüyle seçip ayrı bir kimlik verdiğim......


Her sözü büyü olan...Dokunduğu her yeri güzelleştiren...


Bütün varlığımla yöneldiğim muhteşem insan.....


Gel! bir sevgilinin nasıl sevileceğini aşkın tarihine yazdırmama izin ver...


Gel!yaşam boyu sürecek bir aşkla ;ölümüne korumalarını vadet bana...


Gel suskun sevgilim.....


Sana duyduğum bu aşk; sonsuz _sevgiliye_ yürüyüşümdeki en güzel yoldur,bilirim......


’’Mecnun ,Leyla’sının aşkıyla yanarken,babası Leyla’yı başkasına verir.Ama Leyla evlendiği adama eş olmaz.


Bir süre sonra kocası ölür...Leyla Mecnun’u aramaya başlar..Ve bir gün karşılaşırlar...


Mecnun,yıllardır görmediği o mühteşem insanın yüzüne bakıp;


-Hayır!Sen Leyla değilsin...der....Eğer sen Leyla’ysan;....benim içimdeki Leyla kim?................’’


Mecnun ,Leyla’ya duyduğu aşkla gerçek sevgiliye ulaşmıştır.....


Bende O’na giden bu yolda bir çakıl taşı olabilsem........


Her ilk yaz kelebekler ışığa yönelip pervane olmazlar mı?


Onlar ne aradıklarını bilirler de....Ben bilmez miyim.......


İnsana nice paha biçilmez nimet verip,nankörlüklerine bile rahmet kapısını açık tutan,


Sonsuz _Sevgili’nin_ kapısına yüz sürmez miyim...............sürmez miyim.........

.........................


19/01/2009
* REHİN__