Sevdamızı anlatmadı tarih henüz
Bizim yaşadığımız bir tufandı sanki
Zırhlıların yanındadır hala ruhumuz
Mağlubiyeti kim bizim kadar bilebilir ki

Çanakkale’de batan sadece ‘ocean’ değildi
Ve tükenen umudu değildi yalnız Mehmetçiğin
Bizim de gömüldü tarihe talihsiz sevdamız
Serin sularında gizlidir inleyen melalimiz

Biz iki deli sevdalıydık Eren ile Emre
Endamı ile sevgilinin vurulup düştük yere
Rahmet okutturduk Ferhat ile Kerem’e
Ve mahkum olduk doğan her sehere

İltifat göstermedi bize gül ile menekşe
‘Çok bülbül perişan olur ‘ dediler,‘gülşende’
Düşürdüler bizi kor olmuş bir ateşe
Bir ümit bile bırakmadılar solgun bedende

Sen soruyorsun şimdi:’bu nasıl bir sevdaydı’
Sana bunu nasıl anlatayım aciz bir dil ile
Boğazda yankılanır hala efkarımız
Duyulur belki feryadımız sahillerde

Elif elif ilerleyelim derken emellerimize
Vurgun yemiş sandallar gibi devrildik
Bir çok yıl gelip geçti aradan fakat
Biz bu sevda içinde dirhem dirhem eridik


‘Çanakkale geçilmez’ derler yaşadık biz de
Geçemeyenlerden ikisi de biz olduk
Kaybettik vuslata erme savaşını
Çanakkale gülşeninde solduk, kaybolduk


18 Mayıs 2007 ,İSTANBUL
(Zafer Eren kardeşim ile benim yitik sevdamıza…)