Serin bir sabahı,
Yine hüzünle karşılıyorum.
Bir kez daha,
Düşlerimin tükendiği yerdeyim..
Dolu dolu gözlerimle
Uçsuz bucaksız denizlere dalıyorum.
Tüm zamanları
Düşle gerçek arasında bırakıp,
Tortusuz renklerini presliyorum..

Firari bir güvercin gibi ömrüm..
Masum uykularım bile
Tutsak edilmeye çalışıldı.
Oysa geleceğime dair düşüncelerimde
Aklımı kullanmak,
Yaşamı sorgulamak,
Doğru ile yanlış ayırmak vardı..

Büyüğün küçüğü ezişini
Düşünmek istemiyordum.
Kurdun,kuzuyu acımasızca yiyişini..
Ağlamaklı sesim,şimdi kısık ve boğuk..
Konuştum,
Kilitlendi ağzımdaki doğruluk..
Sustum,
Kırıldı zembereği yanlışlığın..
Yüreğine düştüm
Zıpkın yemiş,yaralı bir balığın..

Kimseye göstermediler
Körpe ellerimin nasırını.
Çocukluğumda,
Kerpiç evlerin damları bana parktı.
Ateş ve barut kokuları
O küçücük dünyamı yıktı..
Külüstür bir çaydanlığın
Demlenen çayında
Gözyaşlarım buharlarla
Yağmur oldu gökyüzünde..

Köyümün en yüksek tepesinde
Mendil sallarken güzel günlere,
Sığmazdı yüreğim,
Ne içime,ne de kerpiç evlere..

murat yanç