alkışlıyorum içimde ki yalnızlığı
’’anlarım ben,anlat’’diyordu gecem..
içki kadehleri ve sancılar
ansızın iniverince
içimde bir yağmur durur hep;
bilirim;,,,
içimdeki hayatın derin denizlerinde
hiç yağmayacak olan gözyaşlarım saklı,,

gecem;sisli ve karlı..
yalnızlığımı kara boğdum
yangınlarıma bilmem kaç kala
hayırsız hatıralar,ifadesiz dudaklarımda..

bu bambaşka okyanus akşamlarından,
kar günlüğümden ,
olağanüstü günlere dönüyorum...

....ve başlıyor çığlık sessizliği yüreğimde....

büyük bir asıl oluyordu yalnIzlığımda aşk
iyi planlanmış bir cinayet gibi geçerken hayatım;
bedenime gömülür dururken huysuzlanır...
okyanusum gözlerimi dağıtmış bir faili meçhul..

hiçbir şeyimin kimsesizliği kadehinde;
...yıkanıyorum ...

küçük bir yanlızlık bu
yamyam bir yalnızlık...

yalnızlığım uykuma yatardı
uykuma girer çokardı,
yaprağı dökülmüş ağaçlar...
ağlardı sancılı...

kara batıp;donmuş
karaya boyanıp;görünmeden akan yaşlarıydı bu
benim karsı sancılarıma benzerdi..

zamanı gelince
her yalnızlığı her sancıyı
gökyüzüne boğacağım
içimdeki yağmuru da salıp
asıl aşklarıma karıştırıp onu
en yoksul;
en yaşlı aşkta doğuracağım....