1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1937
Okunma
Ne gönülden uzaksın ne de gözden ırak,
Ellerime dokunduğunda maziyi hatırlarım.
Basmadığın toprak oluyor kurak,
Gözlerime baktığında taşıyor göz pınarlarım.
Yakar yüreğimi keder dolu dipsiz kuyu,
Çöl toprağını yaktığı gibi güneşin,
Çoktan unuttu geceler uykuyu,
Yastığımdan gitti gideli nefesin.
Sessizce doldu geceye yine can sıkıntısı,
Aydınlığı getirmez artık bu bekleyiş,
Volkan gibi patlayan depresif tavırları,
Daha da alevlendiriyor bir sancılı özleyiş.
Cevap Yaz