Kalbime sansür uygulamıyor kalemim
Aşk dilimde kabadayı sözlerini hakim kılıyor
Asılsız cümleler çiziyor düşlerime
Ve kaçak kelimeler kovalıyorum ağzımda
Bir ayrılık pençesini sallıyor üstüme
Yığılıp düşüyorum yüz üstü
Ayrılığa, düşkünlüğüm ekleniyor
Kabuk bağlanmaz bir yara açılıyor yüzüme
Garip dir, ismin yazmıyor ama...
Alnımdan sen kanıyorsun,

Hekimi sen oluyorsun ağrılarımın
Yaralarıma sarıyorsun müsvedde geceyi
Ve ben tozlanmış bir hayalin içinde buluyorum kendimi
İçine aşk kaçıyor gözümün
Kalemi cımbız eyliyorum,
Ve kan karması yaşlarımı,
Bir bir söküyorum gözlerimden
Kabullendim, seni göremiyorum ama...
Gözlerimden sen kanıyorsun.

Aşk’da nedir?
Emanet edilen bir his.
Ben ayrılığına bile ihanet etmedim.
Bak, ızdırap dili kesiliyor yaralarımın
Pullayıp yolladığın bu aşka
Kırık dökük şiirler yazıyorum
Yüreğimin kollarını sıvıyorum
Her gece adını anıp başlıyorum kaldığım yerden
Tercümanı kesiliyorum aşkımın
Biliyorum, seni anlatamam ama...
Kalemim den, sen kanıyorsun.

Gece, çalıntı bir yürekle tutukluyor beni
Açığa alınıyor bütün aydınlıklar
Zifir kesiliyor ömrümün tüm anı
Ve ben kuytularda yüreğimi yakıyorum, yakılıyorum
Yanıyorum, Seni Seviyorum ama...
Kalbim de, Sen yanıyorsun.

Hasan Sağcan