Harabe uçlara saklanırken yüzüm
Sen uçsuzluğa hapset kendini
Buğulu anlarımızı çekme inzivaya
Tahammülü zor bir yokluğa
Alnından kanama ben gibi
İçin taşmasın göz kapaklarından ,
Aşkın ucuz avuntularıyla aldanma sen.
Derme çatma yaşanan anlara düşüp
Bir yokluğun nöbetlerini tutma geceler boyu
Soluk üzüntüler oturmasın gamzelerine
Dimağına değmesin sular ızdırap kasesinden
Avuçlarına da dökülmesin gözlerinin birikintisi
Dik dur
Secdeye varırsa yüzün, ıslanmasın bir rüzgar sesinden



Sinmesin içine mahzunluk payesi
Tebessümün, apansız bir aşk için solmasın
Ne sen ağlat ceylan gözlerini
Ne de gözlerin içini kanatsın
Bakma bana ya hu
Suretine yazdığım şiirlere aldanma sen
Hiçbir söz yokluğun kadar acıtmıyor zaten
Hicran, en rağbet yerinden vurunca insanı
Alnından kanayınca yazgısız bir isim uğruna
Böyle yaralanıyor işte yüreğin meşrebi
Böyle ölüyor insan her cümlenin sonunda
Kanlar damlıyor gönül kafesinden
Ve şair seni çağırıyor
Bir rüzgarın bu/sesinden.


Hasan Sağcan