foça foça
dalgalar böyle seslenirmiş egede
gittice deniz yelkenleri
denizin aklarını yardıkca
nereden anımsadım şimdi
necmettin irezi
anlatırdı bana
eskisindenmiymiş neymiş
belki de eşrefpaşalı
iki foça varmış
eskisi ve yenisi
biri deniz kenarı
digeri karaya takılı
belkşi benzer
karadeniz sinopa
orada da insanlar vardır
canlıdır balıkcı barınagı
mutlaka bir dee kahvehanesi
ve geniş bahçesi
deniz kenarı
mutlaka
orada da
güneş batar
akşamları nazlı nazlı
binbir renkli
kargalar ki
balık tutuyordur
zevkine ve açıktıgında
mutlaka denizinde
ya doğuşu güneşin
bil mem ki
hiç sabahlamadım ki
mutlaka çıkarır tadını
bir kaç erken balıkçı
ya da rastgele bir sabahcı
kaç fok kaldı oralarda
deniz kızlşarı
hala saçlarını tarıyor mu
kayalıklarda
söyler mi şarkılarını meltemlerde
ya denizciler
bitti mi sünger savaşları
nereye kayboldu yelkenler
yine mi takıldı kayalıklara
orada da
mutlaka vardır bşir salaş lokanta
ya da
fota kokan şaraplı meyhanesi
fota mı foça mı karışır
denizin kokusuna
yoksa yaşamın son umutlarımı
deniz kenarına
sanki yaşlı bir taverna şarkıcısı
söylemede eski melodilerimizi
oysa degişmez insanlar ki
sadece degişenler yerler ve çevresi
voltalar bile eskimiştir yürümekten
bir başkadır denizler
ve sabah kokusu
hele demlendi mi
ocakta
kış günleri
ne yazık ki
artık yokuz bile artık
sohbetlerde
ve sarhoş dedikodularında
ne olur bırak beni foça
seni görmesem de
görmekten beter sarhoşum
yaşamak daha güzel
seni
bu görme umuduyla