Matem yeri içim sanki
Bugün ben yine, yastayım
Gecenin en uç noktası
Yıldızlar ortasındayım
Ben, böyle gecelere hep kızıyorum
Derinliğe ta canımın içine
Giriyor inceden inceye bir sızı
Yıldız oldum alev, alev -az da olsalar
Yuvarlak beşgen kalıptan çıkmışım sanki
Uzaktayım, yine nasılda parlıyorum
Gümüş çakıl, kızıl kum sularda oynuyorum
Doğmasa bir gün, Güneş doğmasa
Gitmese ışık saçlarımdan, yerlere dökülmese
Sabahları üstümüze doğmasa
Yine bir gün eksilmese ömürden
Bir gün, unutsa Güneş
Doğmayı unutsa, bir defa
Kaymasa yıldızlar, dursa yerinde
En gizli taraflarımı onlarla paylaşsam
Boş gözlerin bana versen, doldursam
Gümüş çakıllarda oynaşan, kızıl ışığımdan
Matem içinde herkes
Ben yine yastayım
Yıldızlar ortasında
Seni bulmuş gibiyim
Peki! Canımdan eksilen ne?
Ve şimdi anlıyorum!
Ben giderken, ağlamam
Sıkıca kapatır gözlerimi,
Canımın ta derinliğine akıtarak giderim
Korurum, gündüzün acımasızlığından
Bir damlacık yaşımı;
Biliyorum bugünde
Umutların tükendiği yerdeyim
Peki! Canımdan eksilen ne?
Haykırsam, yalvarsam o tanrıya
Sabahları Güneş üstümüze doğmayı unutsa
Unutsa bugün, Güneş
Bir kere doğmayı unutsa
Ne olur tanrım.

Kemal Keçeli