Terasta oturmak,
Yakıp sigaranı,
Ve izlemek öylesine şehir manzarasını.
Araba sesleri var halen,
İnsanların ayak sesleri,
Yanıyor polis ışıkları ve gidiyor,
Derin karanlığı yararak.
Yağmur yağmış,
Her yer ıslak,
Hafiften bir rüzgar yokluyor bedenimizin çıplaklığını,
Serin mi ılık mı bilinmez.

Terasta oturmak,
Oturup şehir manzarasını izlemek,
Müzik sesi geliyor içeriden,
Karışıyor rüzgarın uğultusuna,
Bedenin bir ihtiyacı,
Bir besini sanki ruhun,
Duygularımızın bir avutucusu.
Ben de Eskişehir’i izliyorum gözlerim açık,
Elimde de Oğuz Atay,
Elle not alınmış bir Özdemir Asaf şiiri,
"Derdini gizlemeden durmayacaksan, yaşama!" diyor.

Bütün karanlıkları unutup dinliyorum rüzgarı,
Yaralarımın ilacı,
Bedenimin ihtiyacı,
Türklerin at, avrat, silahı,
Şimdiyse benim için bunlar,
Müzik, kitap ve şehir manzarası...