PERDELER

Biliyorum, birşeyler olmakta.
Dünün dirileri,
Ya bitap,
Ya kaybolmakta.
Biliyorum, bir şeyler olmakta.
Yarın bir muamma.
Dün geçmiş,bugün, geçiyor.
Nereye gidiyor ,nerdeler,
Göremiyorum.
Duvar gibi perdeler.

Gözümü kapasam ,görüyorum.
Kulaklarımı tıkasam ,duyuyorum
Dünü ve öteyi
Yaşıyor gibiyim.
Sanki biraz ötemdeler
Bir dokunabilsem.
Perdeler ,
Ah, şu perdeler

İşte yine can, canan
Bir giden bin yanan
Sözün bittiği yer,
Oysa ,söylenecek çok şey var,
Elimi tutuşundan,
Avucunun içine alışından belli.
Göz yaşları iniyor sessizce.
Medet mi arıyor, yoksa niyaz mı?
Artık, taşınmıyor bir yük olan beden,
Uzağı yakın etmiş,
Zaman, eritmiş potasında,
Bir an’a sığdırmış ömrü
Konuşmak,
Dağı kaldırmakla eş,
Nefes ,
Ne çetin bir iş?
Yetebilse,
Belli ki, söylenecek çok şey var.
Oysa duyulacak yerdeler.
Bilmem,neden, nasıl bir engel
Perdeler, perdeler…

Her şey ortada
Hemen yanımda,madde,mana
Yanmış,kül olmuş kin,kibir.
Ömre çizik atıyor zaman
Bu tükeniş,
Kanı dondurur,ruhu deler,
Çatlar kafatası.
Akıl, kudret,mantık nerdeler
İşte kitap,işte özet,
Gücün yeterse oku,
İzin verirse perdeler.

Yusuf ATALAR
29.04.2007 Trabzon

(şiir antolojisi sayfa 111)