4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1168
Okunma
ebkem !
ben seni öykündüğüm masallardan sevdim ve ellerimden handiyse kaydı gök
uzun cümlelerime sardım koynunu
sonra ebkem ölüp yeniden doğdu
göğsünde sessizliğimin mahmur şarkısı
sonra küstürülen ümitlerime bağladım aşkı, gözlerime bağlanan çaputları
kanayan yaramda kaybolan zamana verdiğimde adımı
çocuğun gözleri tan eyledi yüreğimi
yüreğim bir kayıkçının kavruk ellerinde ezildi de ezildi
senden dinlediğim son şiir vadinin tepelerinde sezildi usul
anneme söz verdim gideceğim diye
ve hatta,
bozgun şiirlerim
kıstırılmış bir köşeye
kalmaktan vazgeçirildim
sevdama kış getirildi
ah
yardan öyle tez geçilir mi
ebkem !
ruh’a hasret...
biliyorum ağlıyorsun
sus şimdi
____sana verdiğim renkler konuşsun pembe göğümüzde
___yeniden şiirler yazalım özgürüğümüze...
Cevap Yaz