10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2844
Okunma
Sen gittin,
Geriye bir rüzgarı kaldı bu şehrin.
Sen gittin,
Pusulası bozuldu sana döngü kıblenin.
Şarkılar yarım, ay yarım,
Yarım kaldı dilimde adın.
Sen gittin,
Yürüdü ardın sıra saramış yapraklar.
Bir kızıl su, unutulmuş akşamda.
Sen gittin tüm feri söndü bu mumun o gümüş şamdanda.
Yine aynıyım.
Yine o aynı yerde, yine o aynı kırık taburedeyim.
Yine bir yarım cigara, yine emanet dudağıma,
Sen gittin dokunamadan kızıl duvağına.
Ellerim göğsümde, gözlüğümde mavi neon
Sen gittin, rüzgar gözlerini geçiyor, saat on.
Meğer sen,
Herşeyi kendine döndüren ışıkmışsın.
Azıcık ay ışığı, azıcık sarmaşıkmışsın.
Kimsesiz bir yağmur tane,
Kimsesiz bir okyanus köpüğü.
Nerdesin ey yüreğimin en masum öpücüğü.
Sen gittin,
Denizsiz bir şehrin siyah ahında kaldım.
Hangi şey sana benziyorsa, yağmur kadar, can kadar,
Alıp avucuma cansız bıraktım.
Sen gittin, kavuşamadı bir yarım digerine.
Sen gittin, kan düştü ansızın gözlerime.
Yürüyüp gitmeliyim, terketmeli hüznün biraz.
Çizmeliyim ismini, bir akşam siyah,bir akşam beyaz.
Neylerim adın dilimde duaysa, ya da neylerim intizarsa.
Kızıyorum işte sana, bir hani seven nasıl kızarsa.
Şimdi yine aynıyım,
Her gece bir kaçak esareti, bir mayın tarlası.
Yine de koyamıyorum adının yanına bir “ kahrolası”
Bütün şarkılar ateş, bütün kırıntılarında deprem.
Bir taburenin üstündeyim, dudağımda bir yarım cigara.
Lanet olsun diyorum, lanet olsun, sana değil kendi adıma.
Şimdi yine aynıyım,
Bir okyanus hışırtısı, bir ayaz telaşındayım.
Sanma ki bir güneşin en lacivert anındayım.
Sen gittin,
Oysa üşümeliydi parmak uçlarım.
Sen gittin,
Oysa bir çaya rehin kalmalıydı dudağım.
Ben yine aynıyım,
O güneşler avuçladığımız yerde.
Yine o ıslak tabure üstünde.
Sen gittin,
Bıçkın şarkılar yarım,
Sen gittin,
Yarım kaldı adın dilimde.
Issız bir zaman ertesindeyim karmakarışığım
Bir içimde yosun kokusu bir o kadar da aşığım.
Şimdi yine aynıyım,
Bekler dururum dudağımda sensiz türkülerle.
Yine ıslanmış sokağın, yine yağmur var bu şehirde.
Dimdik duruyorum,
Yine konuşuyorum konuştuklarınla.
İki çay söylüyorum Armira’da,
İki çay, bir bacağı aksayan o garsona.
Sonra;
İki şeker bırakıyorum tabağına,
İki can bırakıyorum avuçlarıma.
Yine şiirler yazıyorum her beyaz peçeteye,
Her adisyon arkasına adını.
Adımı yazamıyorum yanına işte bağışla.
Sonra eğmesin diye başını, saksıda bıraktığın menekşelerin.
Sağıp gözlerimden suları suluyorum.
Gizliyorum içimin en acıyan yanını, gizliyorum.
Gizliyorum işte intiharımı.
Sonra yürüyorum, kolumda sen var gibi.
Kokluyorum saçlarını,
Karanfil caddesinde karanfil koklar gibi.
Konuşsana!
Ceplerimde tuzlu ay çekirdeğim, sabah güneşim olmayacak mısın?
Olmayacak mısın her sabah ununa ter bulaşmış ekmeğim.
Konuşsana;
Kim olacak benim gece alacası mavi ten ayazım.
Kim olacak vuslatına tarihler yazdığım.
Artık kim yaslar başını omzuma sen kadar.
Kim konuşur benimle usanmadan, sen kadar.
Şimdi ben kimi üzer, kime nazlanırım,
Kime şiirler yazar, kimi gizli özneye saklarım.
Şimdi ben bu aşka, ayrılık savcısıyla nasıl tutanak tutarım.
Haklısın bu böyle olmayacak, tüm eşyalarını toplamalıyım.
Kalmamalı bu kentte rehin, seni fazla bekletmem,
İlk sela sesinde yanındayım.
Engin Badem
-acemişair-
Cevap Yaz