6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1855
Okunma
hüzün diyarı bu memleket
her günü acıyla geçiyor insanın
bazen aşk acızı acıtıyor insanın içini
bazende canım dediği insanlar mahfediyor hayatlarını
yinede ayakta durmasını becere bilen insanlar oluyor elbette
yediği darbeler üzerine kat kat yenisi eklense de
hayatın kendisiyle oynadığı gibi oynuyor hayatla
ne kadar acı çekse de vazgeçmiyor bu oyundan
kimler kazandı diye arkasına baktığında ise
ya uçurumun kenarındaki insanları ya da
insanların elindeki ilaç şişelerini görüyor
hepsinin içindeki acı yüzlerine sinmişti sanki
ve diz çöküyor hayata karşı
anlıyor ki bu oyunun sonu gelmeyecek
geldiğinde ise yine her zamanki gibi
hayat arkasında bıraktığı herşeye gözlerini kapatarak
galip gelmiş olacakkk.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
