Bir yetim kapaklanır yerlere
Bombalar düşerken her an göklerden…
Bir yetim kapaklanır yerlere
Babası şehadetle kanatlanırken…
Bir yetim kapaklanır yerlere
Annesinden bir damla süt emmemiş.
Bir yetim kapaklanır yerlere
Gülmek nedir hiç bilmemiş.
Bir yetim ki Peygambere benzer kaderi.
Daha doğmadan şehit olmuş rehberi.
Ve gözlerini dünyaya açtığında…
Annesinin koynunda bombalarla uyandığında…
Kollar kırılır, kemik sesleri gelir Gazza sokaklarından.
Gözyaşıyla beraber süzülür kıpkırmızı kan şakaklarından.
Ey ellerinde taşlardan gülleler tutan gerilla…
Ey şehadeti zillet altında yaşamaya tercih etmiş Gaza…
Sen ki ümmetin izzetini kurtarırken ellerinle…
Ümmet uyur hala uyur da yardım dilenir kafir ellerinde.
Ey gaflet uykusunda uyuyan ümmet!
Ne bu rezillik nedir bu zillet!
Sızlamaz mı burun kemiklerin çatlamaz mı ar damarın?
Ne zamana kadar sürecek bu vurdumduymazlığın?
Gün ağlama vakti değildir kalk ve diren…
Sen nasıl uyursun Gazza şehit düşerken.
Ey ahreti dünyaya satmış cühela…
Gökten melekler inmiş yardım gönderiyor Huda.
Yardım istersin Hak’tan. Allah’ım yardım
Sen kılını kıpırdatmazken Allah sana neden etsin yardım?
Gün direnme günüdür başkaldır izzetinle…
Belki şehit olursun belki gazi, şerefinle.