Tökezliyor mavi gezegen yılgınlığa düşmeden
Argın, yorgun koşuyor ölüme dört nala
Kuş ölmüş, böcek ölmüş kimin umurunda
Biz hala pay kapma peşindeyiz
Bu benim bu da benim diye didişiriz
Batacak mavi gemi ne pay kalacak ne de biz.

Her gün kuruyor göller, küçülüyor nehirler
Gaz bulutlarından görülmüyor kasabalar, köyler
Biz hep bana rab bana yarışındayız
Bugün varsak da kim bilir yarın var mıyız?

İçtiğimiz zehir, soluduğumuz zehir
Kalmadı ne orman ne göl ne nehir
Yeşili yok ettik betonlaştık şehir şehir
Bu insana zulüm değil de nedir


Ne kendimizden utanırız ne çocuklarımızdan
Onlara ne bırakacağız sudan, topraktan, havadan
Her yer gözyaşı, her yer kan, her yer zindan
Bu insanın insan zulmü değil de nedir?


Çocuklarımızın yüzüne nasıl bakacağız
Keyif çattık hor kullandık israf ettik
Bize kalandan onlara ne kaldı geriye
Toprağa, suya, havaya ihanet ettik
Toprağın altında nasıl rahat yatacağız

İçtiğimiz zehir soluduğumuz zehir
Kalmadı ne orman göl ne nehir
Her yerde gözyaşı her yerde kan
İnsana insan zulmü değil de nedir?