Hep deniz kenarı, ay ışığı değildir ya güzel olan !
Hayatın beklentilerine verdiği cevaba göre değişir...
Değişir beğenilerin, hislerin, hayallerin...
Bir zamanlar coşkulu bir derenin akışından keyif alırsın,
Başka bir zaman, bir yaprağın bile hareketine dayanamazsın...
Her şey dursun, zaman dursun, hayat dursun istersin...
Seni korkutan uçurumlar artık nefes aldığın tek yer olur.
Hiç korkmazsın, seversin o yüksekliği,
Bırakmak istersin kendini, seni kucaklayacağını düşünerek...
Ve sonra, ve sonra korkarsın bu duygudan...
Uçurumları sana sevdiren şeyler
Avuçlarının içinden kayıp gitmişlerdi çünkü.
Ve şimdi yine, avucunun içindeyken uçurum
Korkarsın ona dokunmaya,
Kaybetmemek için, avucundan kayıp gitmesin diye,
Kenarında beklersin uçurumun...
Ta ki, tek gerçek dostun olduğunu anlayana kadar...
Sonra bırakırsın kendini uçurumun kollarına
Elinden tutacak bir dostun kalmamışsa…