gitmeliydi ve bitmeliydi bu keder
yıllardır hapsolduğu yalnızlığına inat
kimse bilmeden ıssız ve sakin gitmeliydi
mutluluğu ayağına takılan çakıl taşlarının altında ararken
umut yol arkadaşı olacaktı
ve belki huzur komşusu olucaktı her sabah çay içmeye gelen...
akşamları hüznün kahvesine gidecekti
gam ve efkar her akşam onu bekler eski dostlar
onlarla incir çekirdeğini doldurmaya
çıkışta yetmedi bir de balıklı meyhaneye üç arkadaş
efkar durup durup nara atacaktı diğeriyse
hep gamlı baykuştu zaten
bense hayal’e aşık gezecektim şaşkın ördek yavrusu
ben hayal kurdukça efkarlanıp eski plakların yarım
bildiğim şarkılarını söyleyecektim sabaha kadar
ve bitecekti
eski bir işkenbecide son bulan maceramız
..............
gidecektim bitirecetim bu kederi
ah aşkım hayal
bir onu bırakıp gidemedim zaten
gidersem yalnız olacaktım
kalırsam bitirecekti bu keder beni