....
çok uzakta babamın kızkardeşi
gültaç halam
bir çağ yitirilmiş
bir hayat bitirilmiş
ve tam benim yaşımda gömülen
beyaz ten güzel kadın
nasıl kaldırır bu güzelliği kara toprak
oluyor işte

arkada bırakılmış onca çoluk,
çocuk olmayı başaramadan
gençliğini acılara bölmüş
ve her gece hüznünü yastığına gömmüş
bir gençkız
nasıl bakarda hiçbirşey yapmaz onca insan
oluyor işte

tam da o yıllar haykırıyordu sezen “gitme”
atilla ilk şiirlerini yazıyordu
güzel hayatlar yaşanıyordu bir yerlerde
tarabyada denize giriliyordu
en yaşanalısı zamanlarıydı istanbulun
ekmek karneyle satılmıyordu artık
gazetelerde yeni umutlar satılıyordu
trt merhaba diyecekti ilk kez insanlara
ve bir çağa damgasını vurmuş isyanlar çıkaracaktı birileri
her gül taçlandırılıyordu
ve gelmemişti darbeci amca daha
kelepçeler değil ayşenin kollarını
boncuk kolyeler sarıyordu
henüz mertlikde bozulmamıştı
silahlar gizli odalarda pas tutuyordu
güzel ülkemin insanları bir kurtuluşun destanın yazıyordu
cesurdular
henüz çalmamıştı kapılarını
kelepçeli amcalar
prangayı ve korkuyu taksitle satmıyorlardı
ölüm birilerinin emrinde değildi
gül dikiliyordu toprağa
ve
her gül taçlandırılıyordu
gül bahçesi ülkemde yalnız kalan