---- İSTERİM Kİ “ BİR” GÖRSÜN ----
Her gönülden bir demet sunalım çiçek çiçek
Madem ki âşıksınız çıkın meydan er görsün.
Vurun sazın teline ne gâm kalsın ne keder.
Yükleyin nağmelere dert yüreği zor görsün.

Taşlamayı hiç sevmem îmalı söze benzer.
Söz yürekte pişmezse vakitsiz güze benzer.
Gönlünce anlayanlar görmeyen göze benzer.
Vurgunum HÜDA’yadır isterim ki BİR görsün.

Kalp ve gönül kırmaya azmederse bir kişi,
İki fazla söylemek tek hayali tek düşü.
Üşütür ayazında aratır kara kışı.
Canı yanan demez mi ? "Şu cihanı dar görsün."

Almış sazı eline nağmesi yok es”i yok.
Bildiğince çalmakta incitiyor sesi yok
Savuruyor taşları başka bir tasası yok
" Kir" diyor, "yürek" diyor hele orda dur görsün.

Gönül insanıyım ben süzerim her sözümü,
Bir gönül kıracaksam yok sohbetin lüzumu.
Gizliyi aşikârı bilen bulur çözümü.
İsterim bu davayı kâinata PİR görsün.

Kimseyle yarışım yok, söz gelirse yazarım.
Gönül kıran kullardan ah-ı zarım, bîzarım.
Sanma böbürlenerek Kaf Dağı’nda gezerim.
Aç gönül sayfasını gözlerin bir sır görsün.

Kimse yargılamasın, beladan, suçumuzdan,
Güzellikler bezensin sayısı saçımızdan,
Kul hakkı yiyenleri atalım içimizden.
Aldığı her lokmayı kaşığında çor görsün

Dürüstlük şiârımdır vazgeçmem doğruluktan.
Haramla işim olmaz zemzem aksa oluktan,
Yanlışım olmasın da bırak ağarmasın tan..
Tutsun elim ayağım helâlinden ter görsün.

Yolundan çıkar isem bakma yüzüme Yâ Râb !
Eşiğinden cayarsam eyle canımı harab !
Bırak yansın yüreğim, özüm yoluna turab !
Senden gayrı sığınak gören gözüm kör görsün.

Gelin 08.02.2009 – Kırıkkale