İnsanoğlu bir türlü gelemiyor sadede
“İnandım” dediğine gerçek inanmadıkça
Meğer hiç farkı yokmuş, takılıyor adede
Anlamaz ki zavallı öz canı yanmadıkça

Anlamaz Yaradanım, biliyorum anlamaz
Hele canlansın tüyü babasının tanımaz
Dalga geçer üstelik oralı olmaz, tınmaz
Yüreğini yakacak acıya banmadıkça

Vatanmış! Ne menem şey, olmasa da olur, hoş
Vatansız kalmadı ki idrak etsin beyni boş
Nefs-i Emmare ile geçer en verimli yaş
Kendini bu toprakta vatandaş sanmadıkça

Kimin anası yasta, kim ölüp, kim kalıyor
Kimin yavrusu yetim, kim saçını yoluyor
Kim bu topraklar için gün gelmeden soluyor
Nerden bilsin zavallı aşkına kanmadıkça

Hatırlat Yaradanım, varlığını hatırlat!
Kim kime kıyıyorsa ver aynısını kat kat
İbret eyle cihana tersine dönsün saat
Tükenir mi belalar ürperip, sinmedikçe

Çözüm sende Allah’ım, başka yolu yok bunun
Sensin en doğru tartı, sensin en büyük kanun
Ver artık dersimizi, benim, şu’nun ve o’nun
Nasıl buluruz yolu ismini anmadıkça

Zübeyde GÖKBULUT-2016 /Kırşehir