Yıl 2007, telefonum çalıyor, açıyorum karşımdaki ses ASIM KISPET.
" Bir çokları seni ana bilmiş, ben de desem bir mahsuru var mı? Bana da biraz dua eder misin? " Aynı yaştayız, öyle görüyorsanız ne mutlu bana diyorum. Ana olabilmek kutsal bir görev, elbette dua ederim parayla mı, siz de bana dua edin diyorum. Sonra, çıkmazda olduğunu, kaç kere intiharı bile denediğini söylüyor, biraz dertleşiyoruz. Dilimin döndüğünce teselli edip kapatıyorum ama yüreğim rahatlamıyor. Onun CAN sözcüğünü de ilk mısraya kondurup aşağıdaki dizeleri karalıyorum. Sonra teşekkür mesajı gönderiyorum. Kardeşim Allah senden razı olsun bir şiire vesile olduğun için. Bu şiir sizin diyorum.

Bir Ramazan Bayramında bayramımı kutlamak için aradığında: " Bak ana sana bir şey diyecem, bunu Allah biliyor, sen de bil, abime de söyle o da bilsin tamam mı?..Nedir Asım Bey, buyur de hele, dedim
" Bu fani dünyada bir ben, bir de sen kalsan, bu da bayanmış diye dönüp bakmam. Ben seni ana bildim, bunu böyle bilesin, dualarında unutmayasın ha"
Bunu böyle bilmesem şimdi konuşuyor olur muyduk, hiç şüphem olmadı ki kardeşim, Allah senden de, böyle görenlerden de razı olsun demiştim.

Yüreği güzel insan nur içinde yat, daima dualarımda olacaksın

GÖNÜLDÜR HÜLÂSASI

Hep bir can değil miyiz bu dünya âleminde ?
Elbette geçmeyecek her gün aynı deminde.
Sanma ki cümle dertler yalnız sende toplanmış,
Herkese ayrı bir çark, hızlı döner kiminde.

Sanma ki her gördüğün pembe dünyada yüzer,
Nasılsa son bulacak pembe olsa ne yazar,
Dedim ya çark dönüyor, öğütür azar azar,
Çıkmadık canda umut güle konar kiminde.

Kara bizim ak bizim, değil mi ki adı gün.
Gecenin sonu sabah tutturmuş inadı gün.
Ayrılıklar olsa da , kavuşmanın tadı gün.
Her gün sönmez ışıklar bekle yanar kiminde.

Tatlı dil güler yüzdür insanlığın fazlası,
Kimi beydir paşadır, ama insan mahlası,
İki kulak iki göz, gönüldür hülâsası ,
Sevgiyle âbad olur, yürek donar kiminde.

İki sevda vardır ki, yürekleri kavurur .
Biri beşer biri HAK , külü göğe savurur.
En nihayet sonunda bir mecnûna çevirir.
Tükendim sanan yürek belki onar kiminde.

gelin
Aralık- 2007/ KIRŞEHİR