geminin içinde yol alıyoruz çamur yağmur ve sellerde
yaradandan da söz almış sanki küreklerimiz de
bizler sagız ve yaşamaktayız
insanlıgın geri kalanı yokolmuş ve can çekişmekte
yol alıyoruz koca dalgalar üzerinde
yaşamımızı bağlayarak gökleri dolduran saçılan ceset iplerine
fakat şükür ki
göklerle aramızda bir lumboz kapağı açık her nasılsa
ellerimizi açıyoruz gökyüzüne sitem ve dualarımızla
niçin tanrım niçin
bütün insanlıgın ve yarattıkların içinden
sadece bizleri kurtardın
ve bizi nereye sürüklemektesin
senin ilk evine mi
yaratıldıgımız cennetine mi
ya da ölü sararan yaprakları arasına mı
yoksa yaşamın yeni esecek sert rüzgarlarına mı
içimizde ve damarlarıımızda hala güneşten çekinen bir korku
allahım
ışıktan korkuyoruz

yarınlardan da
yeni bir yaşamı başlatmaktan da
keşke yaratılışın ilk tohumları olmasaydık
dünyanın ve türeyen sonraki ırkların ve nesillerin
keşke çamur ve kül olarak kalsaydık
ya da ikisinin ortası balçık
o zaman görmek zorunda kalmazdık
bu dünyayı
onu cehenneme döndürenleri
ve onun cehenneme döndüğünü
bir yaşamı başlatarak dönerek geriye
toplam iki kere
oysa yeterdi bize bunları yaşamak bir kere

ADONIS Türkcesi..Metin ŞAHİNl