BELKİ DE YAZDIĞIM SON ŞİİR

Damardan akar
Şiirli kanım
İçimden bakar
İmgeli yanım

İşte böyle başladı bu şiir
Kulaklarımda eski bir lir

Şaha kalkışında yüreğimin
Dere çakılı ılık gözlerinin
Hüznü ıssız dağ doruklarında
Yalnızlığa terk edilmiş bağların
Ağızlardaki ekşi koruklarında

Vedalar çoktu
Sevdalar söndü
Baharlar yoktu
Hüzünler döndü

İşte böyle başladı bu şiir
Dudaklarımda gizli bir sır

Gönlümün ağıtlarında yorgun sazdım
En güzel dizelerimi hüzünle yazdım

Dilimde sonsuzluk hecesi
Bir dem almadı ömrümün son gecesi
Gidersem eğer kanar yaran
Dere çakılı ılık gözlerinden
Yüreğindeki çığlıklarının ulaşır nicesi

Fırtına çıktı
Gönüller yandı
Yüreğim bıktı
Umudum tandı

İşte böyle başladı bu şiir
Gözlerimde kalan anılardan bir kir

Yitirilmiş duygular can özünden
İnsanların usandım yalan sözünden
Akan sularda kurur
Dere çakılı ılık gözünden

Kalın saydam camlar üstünde
Sönmeyen ateşlerdeyim
Dilim lâl olmuş
Şiirlerim solmuş
Bulurlar yorgun bedenimi yol üstünde

Bir ömür geçti
Hazanlar geldi
Hüzünler seçti
Yalanlar deldi

İşte böyle başladı bu şiir
Yazıldı karlı Pazar sabahı bir bir

Yaralı gönlün çığlığı ulaşır sana
Hicran şiirlerin hüznü bulaşır kana
Beyaz tanecikler içinde hüzzam şarkı
Kırıldı mevsim kırıldı gönül çarkı
Dizeler tutuşur gönlün yalnızlığında yana yana

Dere çakılı ılık gözler
İçimi ısıtmaz zemheri sözler
Belki de bitti artık şiir içimde
Yazılmamak üzere son biçimde
Belki de bir vedadır
Ne bileyim bir elvedadır
Tutuşan yürekte harlanmış közler

İşte böyle başladı bu şiir
Belki de bir daha hiç yazılmaz kim bilir

11.Ocak.2009. Sabah

Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi