Ah be Karadeniz
Ne diye tutuldun böyle bir yosmaya
Ağla sen ağla Marmara
Timsah gözyaşlarınla.

Ağlasan ne fayda
Yalanlarınla sarılmışsan hayata
Yalnız mı kalmak istiyorsun yoksa
Ne güneş anladı ne de dünya.

Ah be Karadeniz
Nasıl takıldın bu Marmara’ya
Korkuyorum kastın kendini kurutmaksa
Bırak, o sarılır artık yalanlarına.

Sarılsa ne fayda
Ya kurur gider kalmaz tek bir damla
Ya bir göl olur kalır kendi başına
Ne gemiler bakar ne de köprüden geçenler ona.

Ah be Karadeniz
Yukarıdan geçen çöp atar, tükürür bu suratsıza
Sarhoşlar gelir geceleri işer suratına
O kapılsın söz geçiremediği yalancı arzularına.

Kapılsa ne fayda
Düşer maskesi bir gün hatasını anlarsa
Ne kendisi durur ne başkasıyla
Sahilde dahi kalmaz yüzünün izi, takma.

Ah be Karadeniz
Türküler dizmiştin ona
Beraber söylerdiniz soluk soluğa
Kendimi bulurdum senin aşkında.

Bulsan ne fayda
Bu şiiri yazdım sana
Neden diye sakın sorma
Ben de kapıldım bir Marmara’ya.

Ah be Karadeniz
Bilirim yüreğindeki nasıl bir yara
Kapanmıyor sürekli kanaya kanaya
Atsam kendimi alır mısın beni koynuna?