Neden insan insana bakar hep?
Cananı süzüp gözgöze gelir,
Diker bakışlarını bir garip,
İçine işleyip, sarsar derinden,
Çalar da zamanı yüreğinden,
Bir mânâ uçurup,
Aklını çeler.

Bir alıp veremediği var sanırsın ilkin,
Sonrasında bakınca yüzüne,
Biraz edâlı, biraz da bilgin,
Yüreğin tekler, inadına hınzır,
Engin denizlerdedir gözbebeğin.

Cahil kalırsın, dağlarda bir celep,
Zaman hıncını alır, sen yanarsın,
Sevda bir kitâbe olur diline de,
Cananın bir bildiği var dersin.

Neden sonra giderler hep,
’Hayat işte böyle! ’ derler,
Heyhat, nerede o eski günler,
Kölesi olurdun ettiğin yemine,
Şimdi beşer ne kadar hoyrat,
Meydanı boş bulana bak,
Sözünden dönen dönene.

Ortada bir delisin artık,
Gözlerin şaşı biri, işin bitik,
Nasıl bir yürek bu, onuru silik?
Belki de dolusun deryalar gibi,
Bağrında aslanı kükreten,
Hor dervişin tekisin.

İşte şimdi,
Bilen biliyor, berbat haldesin,
Gözlerin feleğe soruyor,
Ağlayacağın kesin,
Ciğerin pâreleniyor,
Ne kadar yufka geliyor sesin,
Yüreğin toprak kokuyor.

Devran tersine dönüyor bak,
Bir çark diğerine diş verende,
Zavallı başın gidiyor…

22.12.1998 - 18.09.2008