O kadar çok zaman geçti ki
Yılını hatırlamıyorum.
Ama o kahverengi iskarpinleri hiç unutmadım
Nasıl unutturum
Giyme lüksüne eriştiğimiz
İlk iskarpinlerimizdi
Ne zorluklarla almıştık
Adam geçen yılın mallarından
Kalma diye ucuz vermişti bize
Sevinçle eve gelmiş tozlarını silerek
Giymiştik aynanın önünde dönüp durmuştuk
Allahım bir an önce sabah olsada
Giyip okula gitsek diye heyecanla bekleyişimiz
Şu an bile gözümün önünde
Hasır örgülerine benzer desenler vardı üzerinde
4-5 santimlik topuklarıyla çok güzel görünüyorlardı
Eskimensinler diye üzerlerine titrerdik
Her sabah ve okul dönüşü tozlarını siler
Bize göre en ulaşılmaz yerlere saklardık
Yolda yürürken bir yerlere çarpmamak için
En sakin ve düz yerlerden geçerdik
kara gözlüm asyam artık istediğimiz
Ayakkabıyı alacak paramız var.
Benim o günkü heyecanım yok nedense
Sende öylemisin bilmiyorum.
Ama ben ha la o günlerin özlemini duyuyorum
Her hatırladığımda doluyor göözlerim
Bağazımda düğümleniyor yutkunamadığım ve içimde
Tekrar canlanan çocukluğum

23.03.2007