Bin bir çeşit nîmeti, ince ince süsleyen,
Kanılmaz hazlar ile, tada-hoşa borcum var…
Cansız kemiği-eti, gece-gündüz besleyen,
Yaşamama vesile, suya-aşa borcum var…

Her şeyi fevkalâde, her şeyi birbirinden şık,
Nimetler deryâsından, kula düşen bir kaşık.
Nasıl yansırdı ruha, bunca renk, bunca ışık,
Güneş denilen pile, göze-kaşa borcum var…

Kalbim her halükârda, Müslüman Türkçe atar,
Bu diyarı yurt yapan canlar bağrımda yatar.
Her köşesi yurduma, başka bir değer katar,
Uzak-yakın her ile, Vana-Muşa borcum var…

Rabbim istediğini, her lütfüne erdirir,
Cennetini bahşeder, İrem’den gül derdirir.
Geceye nur akıtır, nice ibret gördürür,
Uykumdaki sebile, gize-düşe borcum var…

Türlü-türlü çiçeği, döllendiren sinektir,
Saptan-samandan kaymak, süt üreten inektir.
Kimisi temel gıda, kimisi de binektir,
Koyuna, ata, file, kurda-kuşa borcum var…

Olmasaydım ben eğer, Hak’tan böyle mücehhez,
Alamazdım şüphesiz, hayattan zerrece haz.
Her bir uzva bir değil, bin ömürlük ecir az,
Ağza, dudağa, dile, burna-dişe borcum var…

Yok olmaz ki hiç bir şey, var oldu mu bir kere,
Eklenir gider demek, bizim borçlar deftere.
Bin misli rızk lütfeder, Rabbim bir damla tere,
Toprağa, kuma, kile, dağa-taşa borcum var…

Yaşamak bir vazife, Yaradan’ın indinde,
Menzile giden yolu, arayan bulur dinde.
Bin bir hatıra saklar, günler ömür bendinde,
Demeden safa, çile, yaşa-başa borcum var…

Hangi birini desem, almaz ki sayfa, liste,
Bükülür boynum hemen, borç denilen bahiste.
Kimi maddede-hâlde, kimi duyguda-histe,
Adı sır olsa bile, nice işe borcum var…

Veli BOSTANCI