Mevla’m böyle uygun görmüş,
Adım insan, soyadım Türk…
Her diyarda hüküm sürmüş,
İyi tanır Türkü garp-şark…

Ay-yıldızım var direkte,
İslam denen mendirekte.
İman dolu bir yürekte,
Olur mu hiç zerrece şirk…

Uygarlıklar mevkisine,
Mazlumların sevgisine,
Peygamberin övgüsüne,
Mahzar olmuş bu büyük ırk…

Malazgirt’le adım attım,
Erdemimle vatan ettim.
Yedi misli hasma yettim,
Vatanımı etmedim terk…

Olsam bile bin derde gark,
Etmem yine doğrudan çark.
Sayısızdır bendeki fark,
Ben deyim bir, sen farz et kırk…

Kalbim hiçbir şerden korkmaz,
Tehditlerden zordan ürkmez.
Yüce Rabbim etmiş bir kez,
Damarıma mertliği zerk…

İnsanımı bölene yuh!
Bu uğurda ölene yuh!
Türklüğü şer bilene yuh!
Türk cihanda, en kutsal erk..

Akar gider nesil nesil,
Ruhumdaki gizli asıl.
Olmak her dem, bende usûl,
Dosta uysal, zâlime berk…

Veli BOSTANCI